ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ

Η ψυχολογική βία στα παιδιά

Είναι γνωστό πως υπάρχουν διάφορες μορφές βίας με πιο συχνές τη σωματική και τη σεξουαλική κακοποίηση. Ας δούμε γενικότερα τι ακριβώς είναι η βία. Η βία λοιπόν ορίζεται ως εξής: οποιαδήποτε παράνομη πράξη, παράλειψη ή συμπεριφορά με την οποία προκαλείται άμεσα σωματική, σεξουαλική ή ψυχική βλάβη σε οποιοδήποτε άτομο από άλλο άτομο ή ομάδα ατόμων και περιλαμβάνει και τη βία που ασκείται με σκοπό την επίτευξη σεξουαλικής επαφής χωρίς τη συγκατάθεση του θύματος, καθώς επίσης και τον περιορισμό της ελευθερίας του.

Μια μορφή της βίας είναι και η ψυχολογική. Όσον αφορά στα παιδιά η ψυχολογική βίααναφέρεται στο σύνολο συγκεκριμένων συμπεριφορών ενός γονέα προς το παιδί του αλλά μπορεί να αφορά και στη συμπεριφορά κάποιου άλλου προσώπου που συμμετέχει στην ανατροφή και στην ανάπτυξή του.

Μάλιστα η ψυχολογική βία στα παιδιά μπορεί κάποιες φορές να έχει μακροπρόθεσμα μεγαλύτερο αρνητικό αντίκτυπο σε σχέση με τη σωματική και τη σεξουαλική κακοποίηση, καθώς επηρεάζει τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους, την ποιότητα των διαπροσωπικών τους σχέσεων και γενικότερα την εξέλιξη της ψυχικής τους υγείας ως ενήλικες.

Η ψυχολογική βία στα παιδιά εκτός από τους γονείς μπορεί να εκδηλωθεί από τη γιαγιά και τον παππού, τους καθηγητές, συμμαθητές ή ομάδες παιδιών-συμμορίες στον χώρο του σχολείου ή και σε εξωσχολικούς χώρους όπου κινείται το παιδί, τα μεγαλύτερα αδέρφια και άτομα που αναλαμβάνουν επί πληρωμή τη φροντίδα των παιδιών όταν οι γονείς απουσιάζουν από το σπίτι.

Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τι ακριβώς είναι η ψυχολογική βία απέναντι στα παιδιά ας δούμε παρακάτω ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα της αντίστοιχης κακοποίησης:

•  Αρνητική κριτική και σύγκριση με άλλα παιδιά (π.χ. "ο Γιώργος τα πάει περίφημα στο σχολείο, ενώ οι δικοί σου βαθμοί πιάνουν πάτο μόνιμα").
•  Οι έντονοι διαπληκτισμοί μεταξύ των γονέων που περιλαμβάνουν ύβρεις και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς ενώπιον των παιδιών.
•  Η τιμωρία χωρίς αυτή να ακολουθείται από κάποια λογική εξήγηση.
•  Ο έντονος τόνος της φωνής και οι υστερίες.
•  Η γελοιοποίηση και τα κοροϊδευτικά σχόλια απέναντι στα παιδιά.
•  Η συμπεριφορά απαξίωσης (π.χ. "δεν περιμένω από σένα ποτέ να κάνεις κάτι σωστά").
•  Η περιφρόνηση (π.χ. "από πότε τολμάς να έχεις άποψη εσύ").
•  Ο χλευασμός για τα συναισθήματά του (π.χ. "γιατί κλαψουρίζεις, τα μωρά μόνο κάνουν έτσι").
•  Τα διπλά μηνύματα (π.χ. "βγες με τους φίλους σου αφού εμένα δε με λογαριάζεις που θα μείνω μόνη μου").
•  Η απομόνωση.
•  Η παρεμπόδιση της επικοινωνίας με έναν γονέα σε περίπτωση διαζυγίου και τα αρνητικά σχόλια και οι κατηγορίες για τον γονέα που δεν είναι παρών στη ζωή του παιδιού.
•  Η στέρηση της τροφής.
•  Οι ακραίες τιμωρίες (π.χ. το κλείσιμο του παιδιού σε ένα σκοτεινό δωμάτιο).
•  Η παραμέληση των αναγκών του (π.χ. η άρνηση της αγκαλιάς).
•  Οι προσβολές για το φύλο του παιδιού (π.χ. "τι άντρας είσαι εσύ που ακούς τέτοια μουσική και φοράς σκουλαρίκια").

Η ψυχολογική κακοποίηση μπορεί να σημαδέψει σημαντικά ένα παιδί, να τραυματίσει σε βάθος την ευάλωτη και αθώα ψυχή του και να προκαλέσει κατ' επέκταση ορισμένες από τις ακόλουθεςσυνέπειες:

• Δυσκολίες συγκέντρωσης και χαμηλή σχολική επίδοση
• Διαταραχές ύπνου και συχνούς εφιάλτες.
• Διατροφικές διαταραχές (ψυχογενή βουλιμία ή ανορεξία).
• Κατάθλιψη και αυξημένο άγχος.
• Χαμηλή αυτοεκτίμηση.
• Παραβατική και βίαιη συμπεριφορά.
• Τάσεις αυτοκαταστροφής και αυτοτραυματισμού.
• Χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών.

Αξίζει να τονίσουμε πως η ψυχολογική κακοποίηση αναφέρεται στο σύνολο των συμπεριφορών που αναφέρθηκαν παραπάνω και όχι σε μεμονωμένα περιστατικά που μπορεί να συμβούν σε κάθε οικογένεια όταν οι γονείς είναι κάποια στιγμή ιδιαίτερα φορτισμένοι συναισθηματικά.

Και επειδή ως γνωστό δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές για ιδανικούς γονείς, όταν κάνουν κάποιο λάθος χειρισμό μπορούν να το παραδεχτούν, να ζητήσουν συγνώμη από το παιδί, να συζητήσουν μαζί του και να προσπαθήσουν να του εξηγήσουν τους λόγους που φέρθηκαν άσχημα και να του δείξουν πως ειλικρινά μετάνιωσαν με μια μεγάλη αγκαλιά γεμάτη στοργή, αγάπη και αποδοχή. Οι συγκρούσεις και οι διαφορές ανάμεσα στα παδιά και στους γονείς είναι αναπόφευκτες, το σημαντικό είναι ωστόσο να καταλήγουν σε συμμαχία και όχι σε πόλεμο.

11 Δεκεμβρίου : Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού

Το πιο λαμπρό αστέρι....

Μόνο μια καρδιά.

Περί μαθησιακών δυσκολιών: Άσκηση για βελτίωση στην ορθογραφία

Περί μαθησιακών δυσκολιών: Άσκηση για βελτίωση στην ορθογραφία:  Μια πολύ απλή άσκηση που έχει στόχο τη βελτίωση στην ορθογραφία. Μπορεί να γίνει  σε όλα τα παιδιά του δημοτικού και του γυμνασίου με β...

Περί μαθησιακών δυσκολιών: Ασκήσεις για τη δυσκολία στην ανάγνωση

Περί μαθησιακών δυσκολιών: Ασκήσεις για τη δυσκολία στην ανάγνωση: Γράφω για ακόμα μια φορά για τις δυσκολίες στην ανάγνωση, καθώς βλέπω ότι πολλά παιδιά παρουσιάζουν δυσαναγνωσία και θεωρώ πολύ σημαντικό ...

Περί μαθησιακών δυσκολιών: Απλοί τρόποι εκμάθησης ορθογραφίας

Περί μαθησιακών δυσκολιών: Απλοί τρόποι εκμάθησης ορθογραφίας: Το κάθε παιδί μαθαίνει ορθογραφία με διαφορετικό τρόπο. Ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο που παρατηρείται είναι η δυσορθογραφία των παιδιών...

Οι συνέπειες της υπερπροστασίας στα παιδιά

Οι συνέπειες της υπερπροστασίας στα παιδιά

Τι συμβαίνει στα παιδιά που δεν είναι ελεύθερα να λειτουργήσουν όπως θέλουν.

Αποφάσισα να γράψω για τις συνέπειες της υπερπροστασίας, όταν την προηγούμενη εβδομάδα ήμουνα στο πάρκο όπου δυο μητέρες μεγάλων παιδιών, περίπου 6-7 χρονών, κάνανε τα παιδιά τους κούνια στις μωρουδιακές κούνιες, και δεν τα αφήνανε να σκαρφαλώσουνε τα σχοινιά για να κάνουνε τσουλήθρα.

Το πρώτο συναίσθημα ήτανε αγανάκτηση για τα παιδιά αυτά που δεν ήτανε ελεύθερα να παίξουνε και να τρέξουνε όπως αυτά θα θέλανε. Σκέφτηκα μετά, πόσο σύνηθες είναι αυτό στη χώρα μας, πόσο συχνά ακούμε γονείς να φωνάζουνε, “μην τρέχεις θα χτυπήσεις”, “μη σκαρφαλώσεις θα πέσεις”, “πρόσεχε είναι επικίνδυνο”…..

Και πόσο πιο σπάνια ακούς ένα γονιό να παρακινεί το παιδί του να τολμήσει να κάνει καινούργια πράγματα, να του πει “μην φοβάσαι, προσπάθησε θα τα καταφέρεις”!

Άραγε, σκέφτομαι, ξέρουνε οι υπερπροστατευτικοί γονείς τις συνέπειες της συμπεριφοράς τους στο παιδί? Θέλω να πιστεύω πως όχι. Θέλω να πιστέψω πως αν ξέρανε πως το παιδί τους θα μεγαλώσει με φοβίες, με χαμηλή αυτοπεποίθηση και πως θα γίνει ένας άβουλος ενήλικας, θα αλλάζανε την γονική τους συμπεριφορά.

Οι υπερπροστατευτικοί γονείς γενικά θέλουνε και επιθυμούν αν γίνεται, το παιδί τους να μη βιώσει στενοχώρια, δυστυχία, πόνο, απόρριψη, αρνητικές εμπειρίες, γενικά αρνητικά συναισθήματα, αποτυχία και απογοήτευση. Οι ίδιοι θεωρούν πως με αυτόν το τρόπο προστατεύουν το παιδί τους.

Δεν αντιλαμβάνονται πως ακριβώς την ίδια στιγμή, του στερούν τις βασικές δεξιότητες που χρειάζεται να μάθει, και τόσο έχει ανάγκη, ώστε να δημιουργήσει μια υγιή προσωπικότητα και να μπορεί να αντιμετωπίζει τα προβλήματα στη ζωή του. Λέγοντας στο παιδί συνέχεια όχι, ή απαγορεύοντας καινούργια πράγματα, ή δραστηριότητες της ηλικίας του, όπως, π.χ. να μάθει ποδήλατο με 2 ρόδες, ασυνείδητα περνάνε μήνυμα πως “ο κόσμος δεν είναι ασφαλής και θα πρέπει πάντα να φοβάσαι”, και “δεν σε εμπιστεύομαι, διότι δεν είσαι ικανός να τα καταφέρεις”.

Το παιδί λοιπόν μεγαλώνει με τέτοιο τρόπο που θα φοβάται πάντα να παίρνει ρίσκα και αποφάσεις, και θα νιώθει ανίκανο να αντεπεξέλθει μόνο του στη ζωή. Δεν θα μπορέσει ποτέ να μάθει και να αναγνωρίσει τις πραγματικές του δυνατότητες.

Άλλα χαρακτηριστικά στη συμπεριφορά των υπερπροστατευτικών γονιών, είναι, να παίρνουνε αποφάσεις, που θα έπρεπε να παίρνουνε τα ίδια τα παιδιά, ανάλογα με την ηλικία τους, π.χ. να τους διαλέγουν τα ρούχα τους. Να λύνουν τα προβλήματα των παιδιών τους ή να παρεμβαίνουν συνεχώς στη ζωή τους.

Να μιλάνε και να τσακώνονται συνεχώς με τους δασκάλους, ή τους προπονητές κτλ…ώστε τα παιδιά τους να έχουνε ειδική μεταχείριση. Να επιτίθονται αμέσως σε όποιον τολμήσει να κριτικάρει το παιδί τους. ‘Άλλα πολύ συνηθισμένα χαρακτηριστικά τους, να απαιτούνε από το παιδί να φέρεται όμορφα και σωστά, “σαν κυρία”, στην παρουσία ενηλίκων.

Να αντιδρούν υπερβολικά κάθε φορά που το παιδί  πέσει,  και ας μην χτυπήσει, να τρέχουνε να το παρηγορήσουνε. Να έχουνε πολύ αυστηρούς κανόνες όσο αναφορά την καθαριότητα, π.χ. να μην επιτρέπουνε στο παιδί να παίξει και να λερωθεί. Να έχουνε επίσης, πολύ αυστηρούς κανόνες στον τρόπο που μεγαλώνει, και αυστηρές τιμωρίες.

Το αποτέλεσμα λοιπόν είναι πως τα παιδιά αυτά μεγαλώνοντας δεν αντέχουνε τις στρεσογόνες καταστάσεις, και δεν ξέρουνε πως να τις χειριστούνε ή πως να ανταπεξέλθουνε σε αυτές. Δεν αντέχουνε επίσης καινούργιες καταστάσεις ή αλλαγές στη ζωή τους. Μπορεί επίσης να μεγαλώσουνε και να αντιδράνε πολύ άσχημα σε οποιαδήποτε μορφή εντολής από οποιονδήποτε. Να μην συμμορφώνονται ούτε στο σχολείο ούτε στη δουλειά τους. Να μην αντέχουνε καμία είδους πίεσης. Αυτό δημιουργεί πολύ σοβαρά προβλήματα, στο παιδί που θα γίνει έφηβος και μετά θα ενηλικιωθεί, όπως μεγάλο θυμό και κατάθλιψη, υπερβολική εξάρτηση, διαταραχές πρόσληψης τροφής, χαμηλή αυτοπεποίθηση, διαταραχή πανικού, και συναισθηματική απόσυρση.

Έχοντας στο νου όλα τα παραπάνω, οι υπερπροστατευτικοί γονείς χρειάζεται να γίνουνε πολύ πιο ελαστικοί στον τρόπο τους και στις αντιδράσεις τους, ώστε το παιδί τους να μεγαλώσει όσο πιο φυσιολογικά γίνεται, σε έναν ενήλικα που δεν φοβάται να πάρει αποφάσεις για τη ζωή του, και θα είναι ικανός να ανταπεξέλθει στις αντίξοες συνθήκες της καθημερινότητας του.

Ο γονικός ρόλος, είναι πολύ δύσκολος από μόνος του, χωρίς κανείς να προσθέτει επιπλέον άγχος για κάθε ανάγκη που έχει ένα παιδί. Άγχος που τελικά μεταδίδεται στο παιδί και γίνεται μέρος της προσωπικότητας του. Γίνεται ένα φοβικό παιδί.

Να είστε προσεκτικοί, να παρατηρείτε το παιδί με ηρεμία, και να έχετε λογικές απαιτήσεις.

Από την Σοφία Αντύπα – Ψυχολόγο www.ipsychology.gr

Οι 20 καλύτερες συμβουλές για γονείς που θα ακούσετε ποτέ!

Οι 20 καλύτερες συμβουλές για γονείς που θα ακούσετε ποτέ!

Ένα από τα μεγαλύτερα site του κόσμου, το ivillage του δικτύου NBC, ζήτησε από τους καλύτερους αμερικανούς παιδοψυχολόγους να επιλέξουν ανάμεσα στις πολλές συμβουλές που δίνουν στους γονείς-πελάτες τους την πιο σημαντική. Κι εκείνοι κατέληξαν στις ακόλουθες:

1. Προσπάθησε να καταλάβεις τι είναι αυτό που σου λέει το παιδί 
«Ο νούμερο 1 κανόνας είναι να θυμόμαστε ότι τα παιδιά εκφράζουν ό,τι σκέφτονται, νιώθουν και χρειάζονται μέσα από τη συμπεριφορά τους», σύμφωνα με τη Δρ. Σάρα Κλάγκσμπουργκ, ψυχοθεραπεύτρια στη Ν. Υόρκη. Ακόμα κι όταν κάνουν το αντίθετο από αυτό που ζητήσαμε, κάτι θέλουν να μας πουν. Δουλειά του γονιού είναι να ανακαλύψει τι κρύβεται πίσω από κάθε συμπεριφορά.

2. Κλείσε το κινητό σου όταν μπαίνεις στο σπίτι 
«Όταν περνάτε χρόνο με το παιδί, κάντε ό,τι είναι δυνατό για να είστε πραγματικά κοντά του –ακόμα κι αν διαθέτετε μόνο ένα λεπτό», λέει ο Δρ. Ντέιβις. «Το πιο πολύτιμο πράγμα που μπορείτε να προσφέρετε στα παιδιά σας είναι η προσοχή και ο χρόνος σας.

3. Να θυμάσαι το «Φαινόμενο του Σπασμένου Μπισκότου»
Για έναν ενήλικα, το να σπάσει ένα μπισκότο δεν είναι και τίποτα σημαντικό. Για τα παιδιά όμως είναι μια ένδειξη ότι ο κόσμος έχει γυρίσει ανάποδα. Δεν το περιμένουν, δεν το επιθυμούν και δεν έχουν τον τρόπο να το διαχειριστούν. Σκεφτείτε το κάθε φορά που σπεύδετε να υποτιμήσετε τα συναισθήματα των παιδιών σας,

4. Βοήθησε το παιδί να εκφράζει με λέξεις αυτό που νιώθει 
Αντί να πείτε «γιατί πέταξες κάτω το παιχνίδι;», πείτε «πέταξες κάτω το παιχνίδι σου για να τραβήξεις την προσοχή της μαμάς; Ξέρω ότι θέλεις να παίξουμε μαζί αλλά πρέπει να περιμένεις λίγο μέχρι να αλλάξω πάνα στο αδερφάκι σου». Όταν το παιδί διαπιστώνει ότι αντιλαμβάνεστε τι ακριβώς του συμβαίνει, νιώθει ότι είστε κοντά του και το στηρίζετε.

5. Ρίξε τους ρυθμούς
«Προσπαθήστε να επικρατούν στο σπίτι σας χαλαροί ρυθμοί», λέει η Δρ. Γιοχάνα Έργουιτζ, σύμβουλος γονέων στη μη κερδοσκοπική οργάνωση Resources for Infant Educators. Γιατί πρέπει να αλλάξετε πάνα στο μωρό μέσα σε μισό λεπτό; Αφιερώστε χρόνο σε ό,τι κάνετε, εξηγώντας στο παιδί τι συμβαίνει σε κάθε βήμα της διαδικασίας και περιμένοντας τη δική του αντίδραση. Με αυτό τον τρόπο, ακόμα και μια βαρετή δουλειά του σπιτιού μπορεί να γίνει μια ευκαιρία να δεθείτε με τα παιδιά σας και να τα κάνετε να σας εμπιστεύονται.

6. Μην αγχώνεσαι όταν κλαίει 
Το κλάμα δεν είναι κάτι κακό. Είναι ο τρόπος που έχουν τα παιδιά να αντιμετωπίζουν τις ορμόνες του στρες. Γι’ αυτό συνήθως νιώθουν πιο ήρεμα μετά από ένα κλάμα. Αντί να το παρακαλάτε να σταματήσει, εξηγήστε του ότι μπορεί να κλάψει, εάν αυτό θέλει, κι ότι θα περιμένετε μέχρι να ηρεμήσει.

7. Σταμάτα να προσπαθείς να γίνεις η «σούπερ μαμά» 
«Ο τέλειος γονιός απλά δεν υπάρχει, γι’ αυτό εάν προσπαθείτε να γίνετε τέλεια μαμά θα καταλήξετε να νιώθετε απογοητευμένη, τόσο από τον εαυτό σας όσο και από το παιδί σας», λέει η Σούζαν Λάντον, οικογενειακή θεραπεύτρια στο Λος Άντζελες. Αποδεχτείτε ότι θα κάνετε λάθη και θα μαθαίνετε από αυτά. Σταματήστε να συγκρίνετε τον εαυτό σας με άλλες μαμάδες. Ούτε εκείνες είναι τέλειες, όπως νομίζετε.

8. Άρχισε να συνηθίζεις να ζεις με ενοχές 
Το να μεγαλώνεις παιδιά είναι άθλημα αντοχής όχι ταχύτητας. Εάν επιλέξετε να πιείτε καφέ με τις φίλες σας αντί να πάτε το παιδί να δει τη νέα ταινία της Disney, αποδεχτείτε το και φροντίστε να αναπληρώσετε την επόμενη μέρα ή έστω… κάποια μέρα! Μην ξεχνάτε ότι η δική σας ευτυχία είναι εξίσου σημαντική.

9. Παραδέξου τα λάθη σου 
Εάν πιστεύετε ότι βάλατε τις φωνές χωρίς λόγο, τραβήξατε το παιδί από το χέρι πολύ απότομα ή είπατε κάτι που δεν έπρεπε, δώστε λίγο χρόνο στον εαυτό σας να ηρεμήσει και μετά εξηγήστε στο παιδί τι ακριβώς συνέβη. Εάν θέλετε να λέει «συγνώμη» όταν κάνει λάθη, θα πρέπει πρώτα να το ακούσει από εσάς.

10. Άσε το παιδί να αναπτύξει τη δική του προσωπικότητα 
Αντί να επιδιώκετε να «χτίσετε» το χαρακτήρα του παιδιού σας, προσπαθήστε να ανακαλύψετε ποιος είναι. Κι αποδεχτείτε τον, ακόμα κι αν δεν είναι αυτό ακριβώς που είχατε στο νου σας.

11. Δώσε του τον έλεγχο σε κάποια πράγματα 
Τα παιδιά έχουν την ανάγκη να νιώθουν ότι κρατούν το τιμόνι της ζωής τους. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να το κάνουν στ’ αλήθεια, γι’ αυτό βοηθήστε τα να προετοιμαστούν. Δώστε τη δυνατότητα στο παιδί να διαλέγει –αλλά μέσα από ένα μικρό αριθμό επιλογών (π.χ. «θέλεις αύριο να φάμε αρακά ή φασολάκια;»). Η ηλικία του παιδιού θα καθορίσει πόση «εξουσία» θα του αφήσετε.

12. Δίδαξέ του πώς να διαχειρίζεται την απογοήτευση 
Η ζωή είναι γεμάτη απογοητεύσεις και το παιδί πρέπει να το μάθει αυτό από μικρή ηλικία. Ακόμα κι αν σας είναι δύσκολο να το βλέπετε να πικραίνεται, αφήστε το να το βιώσει. Εάν, για παράδειγμα, ο πύργος που φτιάχνει με τα τουβλάκια του γκρεμιστεί, κατανοήστε πόσο δυσάρεστο είναι για το παιδί (βλ. Νο 3), αφήστε το να κλάψει εάν θέλει (βλ. Νο 6) και δείξτε του με ποιο τρόπο μπορεί να τον ξαναφτιάξει πιο γερό!

13. Ο ύπνος είναι σημαντικός 
Ο ύπνος είναι απαραίτητος για την εξέλιξη του εγκεφάλου, τη συγκέντρωση, την ανάπτυξη και την ξεκούραση του παιδιού. Δείτε εδώ πόσες ώρες πρέπει να κοιμάται ένα παιδί, ανάλογα με την ηλικία του.

14. Ποτέ μην προσπαθήσεις να εξαπατήσεις ένα παιδί 
Μην του πείτε ότι πηγαίνετε στον παιδότοπο ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται να πάτε στον οδοντίατρο. Ακόμα κι όταν η αλήθεια θα το αναστατώσει, είναι πιο σημαντικό να ξέρει ότι μπορεί πάντα να σας εμπιστεύεται, αλλά και να προετοιμάζεται ψυχολογικά για ό,τι πρόκειται να αντιμετωπίσει.

15. Οι εκρήξεις θυμού δεν σημαίνουν ότι κάτι κάνεις λάθος 
Να θυμάστε ότι η συμπεριφορά του παιδιού δεν αντικατοπτρίζει σε κάθε περίπτωση τη δική σας δουλειά ως γονείς. Ακόμα κι αν χτυπιέται στο πάτωμα στο διάδρομο του σούπερ μάρκετ ή αρνείται πεισματικά να βγει από το αυτοκίνητο μπροστά σε όλο τον κόσμο, κανείς δεν σκέφτεται ότι είστε κακή μαμά. Ίσως απλώς να πεινάει ή να νυστάζει.

16. Κάποια πράγματα πρέπει να είναι σταθερά 
Το καθημερινό πρόγραμμα και η ρουτίνα κάνουν τα παιδιά να νιώθουν ασφάλεια γιατί έχουν ανάγκη να ξέρουν ότι κάποια πράγματα είναι απολύτως προβλέψιμα. Το ίδιο ισχύει και σε ό,τι αφορά τα θέματα πειθαρχίας. Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν ποιοι είναι οι κανόνες και ότι ισχύουν κάθε φορά.

17. Διάλεξε ποιες μάχες θα δώσεις 
Πειράζει πραγματικά εάν θέλει να βάλει πάλι το ίδιο μπλουζάκι; Ή εάν πιάσει την πίτα με το χέρι στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι με τα πεθερικά; Σκεφτείτε πότε κάτι είναι τόσο σημαντικό που σηκώνει αντιρρήσεις και πότε μπορείτε απλώς να αφήσετε το παιδί να κάνει ό,τι το ευχαριστεί.

18. Μην λες σε ένα παιδί τι πρέπει να νιώθει 
Πόσες φορές δεν λέμε «δεν έχεις τίποτα», ενώ έχει μόλις πέσει και χτυπήσει. Συνήθως το κάνουμε με την ελπίδα ότι υποβιβάζοντας τη σημασία ενός γεγονότος θα βοηθήσουμε το παιδί να το χειριστεί πιο εύκολα. Έτσι, όμως, δεν θα μάθουμε ποτέ τι πραγματικά νιώθει το παιδί μας.

19. Μην τα παίρνεις όλα σοβαρά 
Οι πιο πολλοί γονείς διαπιστώνουν ότι όλα κυλούν πιο εύκολα με το δεύτερο παιδί τους, επειδή έχουν λιγότερο άγχος και αγωνία για ό,τι γίνεται και περισσότερη διάθεση να απολαύσουν κάθε στιγμή μαζί του. Θυμηθείτε: ποτέ δεν υπάρχει ο σωστός ή ο λάθος τρόπος. Πάρτε μια βαθιά ανάσα και φροντίστε να περνάτε καλά κάθε μέρα σας ως γονείς.

20. Οι αγκαλιές και τα φιλιά κάνουν μόνο καλό 
Εάν θέλετε το παιδί σας όταν θα βγει μόνο του στον κόσμο να νιώθει ασφάλεια, ενθουσιασμό και αυτοεκτίμηση, μην ξεχνάτε ποτέ να κάνετε κάθε μέρα τέσσερα πράγματα: να το κοιτάτε στα μάτια, να το αγκαλιάζετε, να το φιλάτε και να του λέτε «σ’ αγαπώ».

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ

Ένα μήνυμα πιο επίκαιρο από ποτέ, καθώς πριν λίγες βδομάδες δημοσιεύτηκε έρευνα σχετική έρευνα της Unicef που αποκαλύπτει η μεγαλύτερη -μέχρι στιγμής- συλλογή δεδομένων σχετικά με τη βία κατά των παιδιών.

«Αυτά είναι δυσάρεστα στοιχεία – καμία κυβέρνηση ή γονέας θα θέλει να τα δει», δήλωσε ο Εκτελεστικός Διευθυντής της UNICEF Άντονι Λέικ. «Αλλά εκτός και αν αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα που η κάθε εξοργιστική στατιστική αντιπροσωπεύει – την ζωή ενός παιδιού του οποίου το δικαίωμα σε μια ασφαλή, προστατευμένη παιδική ηλικία έχει παραβιαστεί – ποτέ δεν θα αλλάξουμε τη νοοτροπία ότι η βία κατά των παιδιών είναι φυσιολογική και επιτρεπτή. Δεν είναι τίποτα από τα δύο.»

Η έκθεση της UNICEF «Κρυμμένη σε κοινή θέα» βασίζεται σε στοιχεία από 190 χώρες, τεκμηριώνοντας τη βία σε μέρη όπου τα παιδιά θα πρέπει να είναι ασφαλή: στην κοινότητα, στο σχολείο, στο σπίτι τους.

Το φαινόμενο της παιδικής κακοποίησης πρόκειται για ένα ζήτημα, οι συνέπειες του οποίου έχουν διάρκεια και επηρεάζουν και τη μετέπειτα ζωή του παιδιού, μετατρέποντάς το σε έναν ενήλικα που αντιμετωπίζει δυσκολίες σε διάφορες σημαντικές πτυχές της ζωής του. Δημιουργεί άτομα με έντονα προβλήματα στις προσωπικές τους σχέσεις, τα οποία δυσκολεύονται να αγαπήσουν και να εμπιστευτούν, έχουν τάση προς καταχρήσεις, εμφανίζουν αγχώδεις διαταραχές, προβλήματα προσαρμοστικότητας και κατάθλιψη. Επίσης, οι άνθρωποι που υπέστησαν κακοποίηση όταν ήταν παιδιά ενδέχεται να προβούν οι ίδιοι σε κακοποίηση παιδιών όταν ενηλικιωθούν.

Κύριες μορφές της παιδικής κακοποίησης και παραμέλησης παιδιών

·         Σωματική κακοποίηση

·         Ψυχολογική κακοποίηση

·         Παραμέληση

·         Σεξουαλική παραβίαση – Αιμομιξία

Όταν υπάρχει υποψία κακοποίησης…

Ενημερώνονται οι αρμόδιες αρχές (εισαγγελέας, αστυνομία) και να εισάγεται το παιδί στο νοσοκομείο προκειμένου, κατ' αρχήν, να προστατευθεί η ζωή του και να αντιμετωπιστούν τα ιατρικά προβλήματα.

·         Αστυνομία

·         Κέντρο Άμεσης Κοινωνικής Βοήθειας (197)

ή σε άλλους οργανισμούς, όπως:

·         Χαμόγελο του Παιδιού (1056),

·         Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθηνών (210 3613340), Ιατροδικαστική Υπηρεσία Πειραιά (210 4177876),

·         Υπηρεσία Επιμελητών Ανηλίκων Υπουργείου Δικαιοσύνης (210 8701319),

·         Συνήγορος του Πολίτη (210 7289600),

·         Συνήγορος του Πολίτη-Κύκλος για τα δικαιώματα του Παιδιού (8001132000),

·         ΕΠΙΨΥ (801-801-1177),

·         Τμήμα Ηλεκτρονικού Εγκλήματος (1890 ή ccu@ath.forthnet.gr).

·       Παρέχεται βοήθεια στο παιδί και στην οικογένεια από διεπιστημονική ομάδα ειδικών (παιδίατρος, κοινωνικός λειτουργός, ψυχολόγος και παιδοψυχίατρος) με:

·         Μεταφορά του παιδιού σε ασφαλές πλαίσιο διαμονής (μακριά από τους γονείς, για κάποιο τουλάχιστον διάστημα, αν κριθεί αναγκαίο).

·         Ψυχοδιαγνωστική εκτίμηση παιδιού και γονέων για την πιθανότητα ύπαρξης ψυχολογικών ή άλλων αναπτυξιακών (για το παιδί) δυσκολιών που χρειάζονται φροντίδα.

·         Συμβουλευτική στήριξη - ψυχοθεραπεία γονέων.

·         Ψυχοθεραπευτική βοήθεια παιδιού.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΗΤΑΝ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1 ΟΙ ΚΙΝΕΖΟΙ

ΕΓΓΡΑΦΕΣ

Εγγραφές καθημερινά στο χώρο του σχολείου .Από 10 π.μ έως  13 μ.μ καθώς και 18 μ.μ έως 20:00 μ.μ

Καλοκαιρινή γιορτή 2015

Ο Παιδικός Σταθμός – Νηπιαγωγείο ,, CIAO MAMA ,,αποτελεί εδώ και 24 χρόνια έναν αγαπημένο χώρο για τα παιδιά όπου ξεκινούν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον κόσμο της οργανωμένης και στοχευμένης παιδοκεντρικής αγωγής.

Μέσα από την ζεστή, οικογενειακή ατμόσφαιρα του ,αγκαλιάζει τους μικρούς του φίλους και με πολυποίκιλες δραστηριότητες τους οδηγεί με φροντίδα σ’ όλα τα στάδια της εξέλιξής τους μέχρι την στιγμή που θα περάσουν στο επόμενο σκαλοπάτι  της αγωγής τους, αυτό του Δημοτικού Σχολείου.

Οι σύγχρονες εκπαιδευτικές μέθοδοι που ακολουθούμε στη διαπαιδαγώγηση των νηπίων, αλλά και το πλούσιο παιδαγωγικό υλικό που είναι προσαρμοσμένο στην κάθε ηλικιακή βαθμίδα, μας δίνουν την δυνατότητα σε συνδυασμό με το έμπειρο και άρτια εκπαιδευμένο προσωπικό, να εξελίσσουμε τα παιδιά σε ευτυχισμένες προσωπικότητες και μελλοντικούς επιτυχημένους μαθητές.

Στόχος μας είναι να προσφέρουμε, μετά το σπίτι και την οικογένεια, την πιο θερμή αγκαλιά και να μοιραστούμε με τα παιδιά την αγάπης μας για την ζωή, την δια βίου μάθηση και την προσωπική εξέλιξη.

                                                                 

Εγγραφές σχ.έτους 2015-2016

                                          Μαθαίνω να πηγαίνω τουαλέτα

Η εκπαίδευση της τουαλέτας είναι μια αγχώδες διαδικασία που περνάνε όλοι οι γονείς. Οι σκέψεις  «Πότε πρέπει να ξεκινήσουμε;» «Είναι έτοιμο το παιδί μου;» «θα δυσκολευτεί να το καταφέρει» «Πόσο πρέπει να το πιέσω;» τους κατακλύζουν καθημερινά. Επίσης είναι προβλήματα που καλούνται να λύσουν μόνοι τους, ακολουθώντας το ένστικτό τους, τις ανάγκες των παιδιών τους και τις ικανότητές τους.

            Η εκπαίδευση τουαλέτας απαιτεί από το παιδί σας να αλλάξει τον τρόπο σκέψης και τον τρόπο δράσης του. Πρέπει να κάτσει «Κάπου», για να κάνει «Κάτι». Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορείτε να πετύχετε. Εσείς και το παιδί σας είστε μια ομάδα που θα συνεργαστεί για έναν κοινό στόχο. Την ανεξαρτητοποίηση του παιδιού στο κομμάτι της αυτοεξυπηρέτησης στην τουαλέτα.

Αρχικά χρειάζεται ένα οργανωμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης:

Πρώτο βήμα: Αξιολόγηση

Θα πρέπει να ξεκινήσουμε μια καθημερινή ρουτίνα σε σχέση με την τουαλέτα. Με τη βοήθεια ενός απλού πίνακα καταγραφής μπορούμε να μαζέψουμε πληροφορίες σχετικά με την ετοιμότητα του παιδιού.

Πίνακας Καταγραφών

ΩΡΕΣ	ΔΕΥΤΕΡΑ	ΤΡΙΤΗ	ΤΕΤΑΡΤΗ	ΠΕΜΠΤΗ	ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ	ΣΑΒΒΑΤΟ	ΚΥΡΙΑΚΗ
8.00
9.00
10.00
11.00
12.00
13.00
14.00
15.00
16.00
17.00
18.00
19.00
20.00
21.00
22.00

      
Πηγαίνουμε με το παιδί στην τουαλέτα, κάθε 1 ώρα, για να ελέγξουμε την πάνα και να καταγράψουμε τις ώρες που ενεργείται.

  

Σημειώνουμε

·         καθαρός (Κ), όταν η πάνα είναι στεγνή

·         ουρήσει (ΟΥ), όταν η πάνα είναι βρεγμένη

·         αφοδεύσει (Α), όταν η πάνα είναι βρόμικη

Αυτό γίνεται για 1 ή 2 εβδομάδες, ώστε να δούμε τις ώρες και τη συχνότητα με την οποία ενεργείται το παιδί μας.

Επίσης παρατηρούμε:

·         εάν υπάρχει κάποια ένδειξη όταν βρέχεται ή λερώνεται

·         εάν σταματά τις δραστηριότητες όταν βρέχεται ή λερώνεται

·         εάν κλαίει ή γκρινιάζει όταν βρέχεται ή λερώνεται

·         εάν συμμετέχει στη διαδικασία. Βοηθάει στο κατέβασμα/ανέβασμα των ρούχων, πλένει/ σκουπίζει χέρια, κλπ…

·         εάν έχει κάποιον φόβο πχ. Το καζανάκι, το νερό, το χαρτί τουαλέτας, κλπ…

·         πόση ώρα μπορεί να κάτσει μέσα στην τουαλέτα

      Ενισχύουμε το παιδί εάν κάνει τσίσα στην τουαλέτα. Έπειτα από τις 2 βδομάδες καταγραφής, πηγαίνουμε το παιδί τουαλέτα μόνο τις φορές που θα ενεργηθεί (βάση της καταγραφής). Επίσης το αφήνουμε με το βρακάκι για να συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να πηγαίνει στην τουαλέτα όταν θέλει να κάνει κάτι και να μην τα κάνει πάνω του.

Δεύτερο βήμα: Ανάλυση Δραστηριότητας

1.      Μπαίνει στο μπάνιο

2.      Κατεβάζει τα ρούχα κάτω,

3.      Κάθεται στην τουαλέτα

4.      Παίρνει το χαρτί της τουαλέτας

5.      Σκουπίζεται με το χαρτί

6.      Σηκώνεται

7.      Ρίχνει το χαρτί στο καλάθι

8.      Σηκώνει τα ρούχα πάνω

9.      Πατάει το καζανάκι

10.  Πλένει τα χέρια του

Όλα τα παραπάνω βήματα γίνονται αρχικά με τη δική μας βοήθεια και καθοδήγηση. Στη συνέχεια αφήνουμε το παιδί να πάρει πρωτοβουλία και να κάνει μόνο του τη διαδικασία. Επιβραβεύοντας συνεχώς την προσπάθειά του. Και προτρέποντας να συνεχίσει μόνο του χωρίς την καθοδήγησή μας.

Τρίτο βήμα: Οργάνωση του χώρου

Οργανώνουμε τον χώρου του μπάνιου, ώστε το παιδί να μην διασπάται και να μπορεί να συνεργαστεί μαζί μας, σε όλη τη διαδικασία. Το παιδί θα είναι περισσότερο ήρεμο και θα συμμετέχει στην όλη διαδικασία.

Μπορούμε:

·         Να στηρίξουμε τα πόδια με υποπόδια

·         Να έχουμε πλευρικές μπάρες

·         Να υπάρχουν στεφάνια/ καθισματάκια που μειώνουν το άνοιγμα της λεκάνης

·         Να τοποθετήσουμε δίπλα το αγαπημένο παιχνίδι/ βιβλίο του παιδιού

·         Να παίζει απαλή μουσική ή παιδικά τραγούδια

Πρέπει να είναι μια ευχάριστη διαδικασία, γεμάτη θετικές επιβραβεύσεις. Που θα δημιουργεί στο παιδί αισθήματα χαράς και ικανοποίησης για όλα όσα καταφέρνει.

Προβλήματα που μπορούν να εμφανιστούν:

Δεν θέλει να κάτσει στη λεκάνη

·         Αφήστε το να κάτσει χωρίς να βγάλει τα ρούχα του.

·         Χρησιμοποιήστε γιογιό στο πάτωμα, αντί για τη λεκάνη

·         Καθίστε στην τουαλέτα μια εσείς και μια το παιδί

·         Καθίστε μαζί

·         Εξηγήστε του πόσο πρέπει να κάτσει πχ. Όσο κρατάει το αγαπημένο του τραγούδι

  

Φοβάται να πατήσει το καζανάκι

·         Δεν χρειάζεται να πατάτε το καζανάκι όσο δεν υπάρχει κάτι να καθαριστεί

·         Πατήστε το καζανάκι όταν το παιδί είναι μακριά από αυτό πχ. Δίπλα στην πόρτα

·         Προειδοποιήστε ότι θα πατήσετε το καζανάκι πχ. «1, 2, 3 πατάμε»

·         Αφήστε το παιδί να το πλησιάσει και να δοκιμάσει μόνο του

Υπερβολικό ενδιαφέρον για το καζανάκι

·         Καλύψτε το κουμπί ώστε να μην φαίνεται

·         Δώστε του να κρατάει κάτι άλλο

Παίζει με το χαρτί υγείας

·         Χρησιμοποιήστε μωρομάντηλα

·         Ξετυλίξτε μια ποσότητα από πριν

·         Πείτε του πόσα κομμάτια μπορεί να κόψει

Δεν θέλει να το σκουπίσετε

·         Χρησιμοποιήστε διάφορα υλικά (μαντήλια, πανιά, σφουγγάρι)

·         Δείτε τη θερμοκρασία των παραπάνω υλικών

·         Κάντε ένα παιχνίδι με μια κούκλα, σκουπίζετε μια την κούκλα μία το παιδί

Δεν στοχεύει

·         Βάλτε ένα «στόχο» στο νερό πχ. ένα δημητριακό, ένα χαρτάκι

·         Τοποθετήστε κάποιο φαγητό, για να χρωματίσετε νερό και να του τραβήξει την προσοχή

Συγκρατείται όταν βγάζετε την πάνα

·         Κόψτε σιγά – σιγά το κάτω μέρος της πάνας, ενώ κάθεται στη λεκάνη φορώντας την εναλλακτική αυτή πάνα

·         Με τη βοήθεια μιας κούκλας δώστε οπτικό βοήθημα

·         Αυξήστε του τα υγρά στην διατροφή του

      Μην ξεχνάτε ότι κάνετε μία ομαδική δουλειά παρέα με το παιδί σας. Δεν πρέπει να απογοητευτείτε με την πρώτη δυσκολία. Να έχετε πίστη σε αυτό που κάνετε, καθώς και στο παιδί σας. Στο τέλος θα το καταφέρετε!!!!